† 1933-2014 †
To jej świat. Tak ją pożegnał. Zapamiętam ją taką jak ten piękny, smutny grudniowy dzień. Jak Bug, który niezmiennie majestatycznie płynie swoimi szlakami. Jak drzewa, które trwają dzięki swoim korzeniom. Jak chłodne ulice spokojnego miasta, którymi spacerowała. Moje dzieciństwo z Babcią to Góra Zamkowa, którą oglądałam z okien jej domu, kiedy byłam mała, park, w którym lata temu ogromne huśtawki szybowały do samego nieba i dzikie gołębie, które swoim głosem przywoływały wrażenie jakbym zamiast w łóżku, leżała na polanie w lesie...
HEJ! Fajnie, że jesteś.
13 komentarzy
Smutne chwile, ale niestety przemijanie dotyka wszystkich. Piękny opis i zdjęcia. Pozostaje złożyć kondolencje ...
OdpowiedzUsuńBardzo mi przykro Olu, ale ważne jest że masz miłe wspomnienia z dzieciństwa przy Babci. Tego przynajmniej nikt Ci nie zabierze.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam-D.
Piękne zimowe zdjęcia... Śmierć bliskiej osoby to smutne przeżycie i ciężkie chwile dla rodziny.Moja babcia w tym roku skończyła 100 lat i bardzo boję się każdego dnia, kiedy pomyślę, że mogę ją stracić.
OdpowiedzUsuńOlu, bardzo mi przykro. Odejście kochanej osoby to zawsze smutna sprawa. Trzymaj się kochana!
OdpowiedzUsuńPiękne pozegnanie.
OdpowiedzUsuńPrzytulam, piękne zdjęcia i piękne wspomnienia, niech zostaną na zawsze...
OdpowiedzUsuńZ całego serca Ci współczuję...
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia.
Pozdrawiam serdecznie.
Olu, myślę że babcia na Ciebie z boku spogląda i cieszy się, że masz tak ciepłe i miłe związane z nią wspomnienia.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Marta.
Dziękuję Wam za wszystkie ciepłe słowa.
OdpowiedzUsuńBardzo mi przykro Olu. Naprawdę bardzo.
OdpowiedzUsuńPieknie pożegnałaś Babcie tymi słowami.
Trzymaj się Kochana!
Trzymaj sie kochana dzielnie. Ja juzpozegnalam obie babcie niestety;*
OdpowiedzUsuńpiekne zdjecia bo I piekne miejsce Drohiczyn prawda?? cos slicznego
OdpowiedzUsuńTak, to jest Drohiczyn.
OdpowiedzUsuń